Zespół przekrwienia biernego miednicy najczęściej spowodowany jest niewydolnością lewej żyły jajnikowej, rzadziej żyły jajnikowej prawej i żył biodrowych wewnętrznych. Niewydolność wymienionych żył prowadzi do zastoju krwi w miednicy, przekrwienia narządów, powstania żylaków w otoczeniu narządu rodnego. Żylaki te obecne w splotach macicznych uwidaczniają się także w okolicy warg sromowych i w ścianach pochwy. Bardzo często nadciśnienie i reflux żylny przenosi się z miednicy na kończyny dolne. Żylakom sromu towarzyszą wtedy żylakowe zmiany na wewnętrznej, przyśrodkowej i tylnej powierzchni ud.
Zespół ten dotyczy najczęściej kobiet po porodach. Niekiedy w trakcie ciąży występują żylaki sromu przejściowo, ponieważ po porodzie samoistnie zanikają.
Często oprócz widocznych poszerzeń żylakowych w okolicy sromu uwagę zwracają przewlekłe bóle miednicy niejasnego pochodzenia. Nasilają się one w czasie krwawienia miesięcznego, po stosunku i wzmagają się w pozycji stojącej.
Często żylakom sromu towarzyszą inne dolegliwości takie jak nudności, wymioty, bóle głowy, obrzęk warg sromowych, wydzielina z pochwy, uczucie ciężkości nóg oraz żylaki na przyśrodkowej i tylnej powierzchni ud. Pacjentki także skarżą się często na uczucie pełności w okolicy odbytnicy i częste mikcje.
Żylaki sromu – przyczyny i objawy
Czynnikami, które sprzyjają wystąpieniu żylaków sromu w następstwie biernego przekrwienia miednicy są liczne ciąże, otyłość, ciężki wysiłek fizyczny, estrogenoterapia.
Niekiedy istnieją osobnicze predyspozycje wystąpienia tego zespołu z powodu wad w postaci braku zastawek w żyłach, szczególnie jajnikowych i biodrowych. Niektóre kobiety mają skłonności genetyczne warunkujące rozwój przekrwienia w miednicy i żylaków okolicy sromu. Wiele kobiet skarżących się na obecność żylaków cierpi również z powodu policystycznych jajników. Szczególne warunki anatomiczne w postaci ucisku żył przez biegnące nad nimi tętnice znane jako zespół May-Turnera lub „zespół dziadka do orzechów” mogą być między innymi odpowiedzialne za wystąpienie zastoju żylnego i rozwój żylaków sromu lub innych związanych z nim problemów i dolegliwości.
Żylaki sromu – leczenie
Leczenie zespołu przekrwienia miednicy i żylaków sromu wymaga więc wnikliwej diagnostyki radiologicznej i oceny wielu specjalistów. Przede wszystkim ginekologa i chirurga naczyniowego, który musi ocenić warunki i rodzaj niezbędnego leczenia zabiegowego.
Skutecznym sposobem zwalczania żylaków sromu i przekrwienia biernego miednicy jest leczenie wewnątrznaczyniowe polegające najczęściej na embolizacji naczyń żylnych odpowiedzialnych za rozwój choroby.
Niewydolna żyła jajnikowa lewa – przed zabiegiem 
Niewydolna żyła jajnikowa lewa – po zabiegu
Zabieg nie wymaga znieczulenia ogólnego. Wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym. Polega na uzyskaniu dostępu do naczyń poprzez wkłucie do żyły szyjnej prawej lub żyły udowej w pachwinie. Tak więc przez żyłę szyjną lub udową wprowadza się w dalszej kolejności specjalne cienkie cewniki i prowadniki do odpowiednich naczyń żylnych. Po uzyskaniu potwierdzenia chore żyły zamyka się specjalnymi spiralami embolizacyjnymi i innymi środkami obliterującymi naczynia żylne. Zabieg jest dość trudny i wymaga czasu. Trwa różnie długo. Średnio od 1,5 do 3 godzin. Zamykające się żyły mogą być przyczyną dolegliwości bólowych trwających nawet do kilku dni. Występują one w około 10 % przypadków. Pacjentki mogą wymagać wtedy podania leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych
Wyniki leczenia wewnątrznaczyniowego są dobre. Pożądany efekt kliniczny udaje się uzyskać w ponad 90% przypadków. Do najczęściej występujących powikłań leczenia wewnątrznaczyniowego należą: bóle brzucha, krwiak w jamie brzusznej, migracja spiral embolizacyjnych.